Tijdens de Vitaliteits4daagse bij Zonnehuisgroep Amstelland verzorgde Chris Bergman heerlijk ontspannende stoelmassages op locatie Beatrix in Amstelveen.
Een bekende plek voor Chris, want zijn schoonvader woonde een poos bij deze zorggroep. Hij vond het een eer om nu iets terug te mogen doen voor de personeelsleden, die toentertijd voor zijn schoonvader zorgde. Reden voor de organisatie om hem te interviewen. Onderstaand interview verscheen deze week op het intranet van Zonnehuisgroep Amstelland.
‘Ze zijn zo lief voor me’
Chris: ‘Ik mocht masseren in de verjaardagenkamer, waar we destijds de verjaardag van mijn schoonvader hebben gevierd. En het leuke was, dat ik zelfs een oud-verzorger van mijn vader in de stoel had.’ Chris heeft een visuele beperking, maar herkende de verzorger direct. ‘Aan de stem. Wij koesteren als gezin warme herinneringen aan de zorg die mijn schoonvader hier heeft gekregen. Mijn schoonvader was een man van controle. Alles moest precies op tijd: eten, wassen. Dat dwong hij op een charmante manier af en de zorg kon daar haarfijn mee omgaan. Hij zei altijd: ‘Ze zijn zo lief voor me.’
Zingeving
Chris masseert vanuit organisatie The Chairmen at Work. Zo ook afgelopen woensdag. ‘Voor mij is dit extra dankbaar werk. Het geeft mij echt een stukje zingeving. In de zorg wordt keihard gewerkt. Ik vond het mooi om iets terug te doen.’ The Chairmen at Work is een organisatie waar mensen met een visuele beperking de kans krijgen om masseur te worden. Chris verzorgt hier samen met collega’s de opleiding en ook geeft hij weerbaarheidstrainingen, zodat mensen leren verbaal van zich af te bijten. Ook in deze hoedanigheid komt hij wel eens bij ouderenzorgorganisaties. ‘Ik leer mensen omgaan met onbegrepen gedrag en fysieke weerbaarheid.’
Vindingrijk
Dat Chris slechtziend is vormt geen belemmering. ‘Ik heb een restvisus van zo’n 4 procent. Dat komt door een netvliesafwijking, die zich ontwikkelde rond mijn puberteit. Ik wilde daar toen nog niet aan toegeven en heb een geraffineerdheid ontwikkeld om mij overal doorheen te bluffen. Je wordt er vindingrijk van. Zo heb mijn militaire dienstplicht volbracht en leren autorijden – dat doe ik nu overigens niet meer. Rond mijn 35e ging mijn zicht sneller achteruit. Toen heb ik besloten een opleiding tot sportmasseur te doen. Een beroep dat je ook zonder zicht goed kunt uitvoeren. Ik ben nu docent bij The Chairmen voor de opleiding stoelmassage. Door computers met spraakondersteuning heb ik veel stof tot mij kunnen nemen. Ik geniet echt van mijn werk. Dat was de eerste helft van mijn werkend leven wel anders. Maar ik ben nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ik wil ook een goed voorbeeld geven aan mijn kinderen. Dit werk geeft me voldoening.’
Bron: intranet Zonnehuisgroep Amstelland
